“Verhuis zo snel mogelijk naar Israël – dat zeg ik tegen joden in de hele wereld. Maar daar [in Frankrijk] denk ik dat het absoluut noodzakelijk is en dat zij onmiddellijk in beweging moeten komen. (…) In Frankrijk breidt zich een onstuimig antisemitisme uit (…).”
Dit zei premier Sharon. Het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken noemde de uitlatingen van Sharon “onaanvaardbaar”.
2013: de discussie gaat voort
Achtergrond: spanningen met moslimgemeenschap en Frans Israëlbeleid
Frankrijk heeft na Israël en Amerika de grootste joodse gemeenschap: 600.000. De moslimgemeenschap omvat enkele miljoenen Fransen. Opvattingen pro – en contra Israël vormen een bron van spanningen. Los daarvan was het Franse beleid ten aanzien van Israël en de Palestijnse Autoriteit in 2004 min of meer neutraal en in elk geval niet conform de Amerikaanse steun voor Israël. Frankrijk verzette zich tegen de koers van Sharon om Yasser Arafat politiek (en wellicht ook fysiek) uit te schakelen. De gemoederen waren in de weken voor 18 juli in heel Frankrijk verhit geraakt door de melding van een jonge vrouw dat zij door vier jongens van Noord-Afrikaanse afkomst en twee zwarten als jodin was aangevallen. De pers en ook president Chirac reageerden scherp. De emoties liepen verder op toen bleek dat de vrouw het verhaal verzonnen had. In dit klimaat pleegde Sharon zijn interventie. De grootrabbijn van Parijs keerde zich tegen Sharon’s oproep.