Boycot

Door: Jan Schnerr - Laatst aangepast op: 15 juni 2019

Oproep in 2005


De Boycot, Desinvesterings- en Sanctiebeweging (BDS) rond het Israëlisch-Palestijns conflict is een globaal fenomeen geworden. Begonnen met een oproep van tweehonderd Palestijnse niet-overheidsorganisaties in 2005, verspreidde BDS zich over Europa en de Verenigde Staten en over delen van de rest van de wereld.

 

De motieven van BDS

De BDS-beweging is gebaseerd op een algemene en enkele specifieke overwegingen. 1. De algemene overweging is dat er druk van buitenaf op Israël moet worden uitgeoefend omdat het machtsverschil tussen de joodse staat en de Palestijnse bevolking te groot is om alleen te vertrouwen op onderhandelingen tussen die twee partijen. Verder zijn er een drietal specifieke overwegingen. Ten eerste: het onrecht dat de Palestijnse bevolking wordt aangedaan duurt al ongekend lang – zeker sinds 1948 – en wordt op zijn minst oogluikend toegestaan door de regeringen in Europa en de VS. Ten tweede: Europa heeft een historische (mede-) verantwoordelijkheid: de erfenis van het kolonialisme en de nawerking van de massamoord op de Europese joden in de jaren ’40 van de vorige eeuw. Tenslotte hebben ook de VS een (mede-) verantwoordelijkheid: de eenzijdige steun voor Israël sinds ongeveer 1965.

Wat wil BDS?

Er worden drie eisen gesteld:

  1. Het einde van de bezetting van de in 1967 veroverde gebieden en de afbraak van de afscheidingsmuur.
  2. Gelijke rechten voor de Palestijnse inwoners van Israël zelf.
  3. Het recht op terugkeer voor de Palestijnse vluchtelingen.

De BDS-beweging is in sterke mate geënt op het internationaal recht. De analogie met het Zuid-Afrikaanse apartheidssysteem en de politieke strijd daartegen speelt geleidelijk aan een belangrijker rol.

Artikelen gedocumenteerd onder Boycot: