Nederland en Israël, PLO, PA

Door: Jan Schnerr - Laatst aangepast op: 18 mei 2020

Deze tijdlijn toont de politieke positie die Nederland vanaf 1917 tot heden heeft ingenomen ten aanzien van Palestina en Israël. In de periode 1917 tot 1947 houdt Nederland zich overigens voornamelijk afzijdig van de problemen in Palestina, die vooral worden gezien als een kwestie binnen het Britse koloniale imperium. Er zijn voor dit overzicht een viertal publicaties geraadpleegd, van Peter Malcontent, Egbert Harmsen, Jan Dirk Snel, Frans Peeters en daarnaast enkele aanvullende bronnen. De precieze formuleringen zijn voor rekening van de auteur van dit overzicht

Publicaties:

Peter Malcontent. ‘Nederland, Israël & Palestina/Een open zenuw.’ Boom, Amsterdam. 2018
Egbert Harmsen. ‘De VVD en de kwestie Israël-Palestina sinds ‘Oslo’ (1993). Een inventarisatie van standpunten’. Stichting Palestina Publicaties, Amsterdam: 2016.
Jan Dirk Snel. ‘Nederland en de band met Israël Sympathie voor een jonge staat’. Historisch Nieuwsblad, mei 2008.
Frans Peeters. ‘Gezworen vrienden. Het geheime bondgenootschap tussen Nederland en Israël’. Amsterdam/Antwerpen, L.J. Veen: 1997.

Jacob Israel de Haan, Nederlandse zionist-met-twijfels werd door zionistische strijdgroep Hagana vermoord. Het geeft de spanningen aan binnen de vroege zionistische gemeenschap in Palestina.

Jaar/datum Gebeurtenis
1917 Met de Balfour-verklaring belooft Groot-Brittannië een joods ‘tehuis’ in Palestina
April 1918 Senator Kol vraagt regering joodse kolonisatie van Palestina te bevorderen
Juni 1924 ‘Afvallige zionist’ Jacob Israël de Haan in opdracht van Hagana vermoord
1938 Joden vluchten uit Duitsland; NSB-Kamerleden vragen regering joods tehuis in Palestina of Suriname
Februai 1947 VN stelt Special Committee on Palestine in (UNSCOP); Nederland is lid
29/11/1947 Nederland stemt voor VN-verdelingsplan Palestina (joden, Palestijnen)
14/05/1948 Staat Israël uitgeroepen. Brits mandaat eindigt. Oorlog volgt: ruim 700.000 Palestijnen ontheemd en stateloos
Augustus 1948 tot heden Deelname aan VN-vredesmissies. O.a.1Volledig: https://puc.overheid.nl/mrt/doc/PUC_293825_11/1/ UNTSO (wapenstilstanden in het Midden-Oosten), Nederlandse deelname vanaf 1948; UNIFIL vanaf 1979 (grens Israël/Libanon); UNDOF vanaf oorlog 1973 (Golan hoogvlakte).
1948 Nederland erkent Israël (nog) niet uit vrees reacties moslims in Ned.-Indië
Zomer 1948 Schrijvers, dichters, studenten en hoogleraren (UvA) pleiten voor erkenning Israël. NIPO: 54% bevolking voor erkenning, vooral sociaaldemocraten en communisten i.t.t. katholieken en protestanten
1948 Kerkorde Nederlands-Hervormde Kerk legt ‘het gesprek met Israël’ vast
1948 – ca. ‘67 In Nederland (en internationaal) zijn Palestijnse vluchtelingen een ‘humanitair’ probleem. In jaren ’60 ontwikkeling naar ‘politiek probleem’
29/01/1949 De facto-erkenning Israël door Nederland
16/01/1950 Erkenning de jure van Israël door Nederland
Jaren ‘50/‘70 PvdA-leiders (Drees, Den Uyl, e.a.) sterk bepalend in pro-Israëlpolitiek
Vanaf 1952 Geregeld worden wapens via Nederland naar Israël doorgevoerd
1953 Stalin wijst Israëlische gezant uit; Nederland behartigt Israëlische belangen
1956 Suezoorlog: geheime wapenleveranties via Nederland aan Israël
Jaren ’60 Ontzuiling zet in. Invloed christelijke Kerken loopt terug; ‘nooit meer Auschwitz’. CDA-leiders profileren zich als pro-Israël
1962-1965 2e Vaticaans Concilie (ook Ned. Kerk): veel begrip voor de Joodse staat
1965 Publicatie Pressers ‘Ondergang’. Omslag in denken over joden en ‘schuld’
1967 Frans wapenembargo tegen Israël. Via Nederland wapenonderdelen
06/1967 Zesdaagse oorlog’: geheime wapenleveranties door Nederland aan Isr. PvdA-leider Den Uyl spreekt pro-Israël demonstratie toe in Amsterdam
1967 – begin jaren ’70 Tienduizenden Nederlandse jongeren gingen na middelbare school een jaar in een kibboets werken
1967 Ned. interpreteert resolutie VN 242 zoals Israël: niet per se álle (de) veroverde gebieden opgeven
1967 Nederland onder int. druk: ‘bezetting in strijd met internationaal recht’
1969/1970 Luns (BZ) wijst voorstel PSP (binationale staat) en suggestie PvdA (Palestijnse staat op Westoever) af: geen recht op zelfbeschikking
1970 NH Kerk publiceert ‘handreiking’: erkent relatie tussen volk en land (Israël)
V.a. jaren ’70 Bron pro-Israëlbeleid niet meer regering maar 2e Kamer
1971 Nederland in VN tegen resolutie voor zelfbeschikkingsrecht Palestijnen
Mei 1971 Nederland (Luns) remt Europese Politieke Samenwerking (EPS) met name in verband met Transatlantische relatie. Idem: opvolger Schmelzer
8 december 1972 EEG/Nederland voor VN-resolutie 2949: “eerbiediging rechten Palestijnen noodzakelijk voor vrede”
6-25 oktober 1973 ‘Oktoberoorlog’: in ‘t geheim wapens naar Isr. Daarmee EPS gesaboteerd
Oktober 1973 Vredeling (minister v. Defensie) neemt deel aan pro-Israël manifestatie
1973/1974 Arabische olieboycot van Nederland
November 1973 Regering introduceert ‘evenwichtige politiek’, onder druk EEG
Najaar 1973 Ned. regering noemt voor het eerst: ‘de legitieme rechten van Palestijnen’
December 1973 Nederland tegenstribbelend akkoord met Euro-Arabische Dialoog; partners zijn EEG en Arabische Liga
1974 Van der Stoel (PvdA, BZ) op de rem ten aanzien van de term ‘het Palestijnse volk’ en suggestie ‘Palestijnse staat’ en PLO als waarnemer bij VN
1975 Officiële relatie EEG-PLO in het kader Euro-Arabische Dialoog
1977–1979 Nederlandse politiek minder eenzijdig, vanwege: druk Frankrijk, aantreden Likoed regering (‘77), schijnbeloften Israël in Camp David overleg, nederzettingenpolitiek, deelname aan UNIFIL in Libanon
1979 2e Kamer neemt nipt motie van D66 aan: ‘niet langer (als laatste in EEG) contacten met de PLO uit de weg gaan’
13/06/1980 Doorbraak: Verklaring van Venetië (EEG): afstand van Israëlische politiek (nederzettingen, Palestijnse staat), Palestijns recht op zelfbeschikking
1980 Nederlandse ambassade onder druk (Arabische sancties) naar Tel Aviv
September 1982 Massamoord Sabra/Chatilla (Libanon) geeft schok in Nederland. Populariteit Israël daalt, die van Palestijnen stijgt nauwelijks
Januari 1983 Motie CDA: minister BZ moet actief contact leggen met PLO
1988 Enquête: nog slechts 30% Nederlanders ‘identificeert zich met Israël’
Eind jaren ’80 – jaren ’90 Op BZ houden Van den Broek en Kooijmans evenwicht vast (verklaring van Venetië); in ambtelijke top vertegenwoordigt van Dam het evenwicht
Februari 1989 Van den Broek (BZ) aan 2e Kamer: op regeringsniveau contact met PLO
1991 VS valt Irak aan. Ned. levert Israël eenheid Patriot-luchtafweerraketten
1991/1992 Oslo I overleg; Europa wordt ‘bankier van ‘Oslo’
November 1993 De wapenleveranties tijdens oorlog van 1973 worden bekend. Min. van Defensie handelde buiten medeweten van premier en min. van BZ.
1995 Associatieverdrag EU-Israël (inwerkingtreding 01/07/2000)
1995–1996 Kabinetten ‘Paars’. CDA ernstig verzwakt uit verkiezingen. Kok (premier) en van Mierlo (BZ) weerstaan pro-Israël druk Tweede Kamer. Toch uiteindelijk: weinig ruimte om met EG mee te gaan in evenwichtig beleid
Vanaf 2000 Ook van Aartsen (VVD, BZ) uiteindelijk door Tweede Kamer geremd
December 2001 Nederland stopt project haven-Gaza na twee verwoestingen door Israël, zonder sancties tegen Israël
Vanaf 2002 Kabinetten Balkenende. Beleid sterk pro-Israël. Afkalvende identificatie met Israël onder bevolking zet door
September 2003 EG zet mede op initiatief Nederland Hamas op ‘terrorismelijst’
November 2005 Tweede Kamer draagt minister Bot op te bevorderen dat Hamas niet aan Palestijnse verkiezingen deel mag nemen. De missie slaagt niet
Januari 2006 Hamas wint Palestijnse verkiezingen en vormt regering van de Palestijnse Autoriteit. Nederland verbreekt als eerste de betrekkingen met de PA
2009 Gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid (GBVB) wordt geïntegreerd in Europese Unie (‘pijler van’)
Juni 2013 Buitenlandwoordvoerder CDA (Omtzigt) sluit gezamenlijke EU-sancties niet (meer) uit bij nog meer nederzettingen (herhaald in november 2014)
November 2014 Koenders (min. BZ): erkenning Palestijnse staat, ‘tijd niet rijp’. Maar niet uitgesloten: vóór tussen twee partijen overeengekomen 2-statenoplossing
29/11/2016 2e Kamer (71 tegen 76 stemmen) tegen erkenning Palestina als staat