De EU-landen waren het eens over een verklaring voor de VN-Mensenrechtenraad waarin mensenrechtenschendingen aan Palestijnse en Israëlische kant werden veroordeeld – totdat Nederland plots bezwaar maakte.
Rosenthal wilde dat verwijzingen naar een twee-statenoplossing, naar de arrestatie van mensenrechtenactivisten door Israël en naar de verwoesting van Palestijnse huizen uit de tekst geschrapt werden. “De concepttekst van de EU-verklaring was niet evenwichtig en sloot niet aan op de inhoudelijke ontwikkelingen van het EU-overleg bij de VN. De tekst stond verder op gespannen voet met het doel om tot hervatting van de onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen te komen. Nederland wil dat directe onderhandelingen tot een twee-statenoplossing leiden.” zo citeert het NRC Rosenthal op 29-09-2011.
Hoe dit een argument vormt tegen een verwijzing naar de twee-statenoplossing blijft onduidelijk. De Luxemburgse minister Asselborn reageerde dan ook fel. Volgens hem blijft er niets over van het Europees buitenlands beleid als landen zich op deze manier gedragen. Verschillende Nederlandse politici zien Rosenthal’s blokkade als resultaat van de pro-Israëlische invloed van de PVV. Het Nederlandse veto verhinderde uiteindelijk een gezamenlijk standpunt van de EU.