Wat gebeurde er op: 14 oktober 1953

Moordpartij in Qibya

In de nacht van 14 oktober 1953 werd het Palestijnse dorp Qibya op de Westbank vernietigd door het Israëlische leger.

Palestijnse slachtoffers. bron: www.sana.sy

Onder leiding van kolonel Ariel Sharon werd het dorp eerst met artillerie onder vuur genomen. Vervolgens werden alle huizen opgeblazen. Daarbij werden 69 bewoners die niet konden vluchten gedood. Het merendeel door geweervuur. Ook een kleine groep Jordaanse soldaten die onderweg waren om het dorp te verdedigen werden gedood. De Westbank bevond zich tot 1967 onder Jordaans beheer.

De eerste reactie van Israëlische kant was volstrekte ontkenning van enige betrokkenheid van het Israëlische leger. Er zou geen enkele legereenheid in de betreffende nacht afwezig zijn geweest van hun kazerne. Later werd toegegeven dat het leger opdracht had gekregen het dorp aan te vallen als vergelding voor een Palestijnse aanslag die een dag eerder had plaats gevonden. Op 12 oktober 1953 was een granaat in een joodse woning ten westen van Tel-Aviv gegooid. Hierbij waren een vrouw en haar twee kinderen gedood.

Gevluctte Palestijnen keren terug naar hun vernietigd dorp. bron: www.wikipedia.en

Ariel Sharon, zou later premier van Israël worden. In zijn memoires stelt hij dat hij er tijdens de aanval van uit ging dat alle bewoners waren gevlucht. Onderzoek wees daarentegen uit dat de “operatie Shoshana” was uitgevoerd in opdracht van de toenmalige verdedigingsminister Pinhas Lavon, zonder toestemming van de premier Moshe Sharett. Sharons bevel aan zijn soldaten was “destruction and maximal killing”. Ook werden de meeste slachtoffers gedood door kogels of granaatscherven en werden dus niet per ongeluk in hun instortende huizen bedolven.

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties veroordeelde de aanval met resolutie 101. De aanval kan worden geplaatst in een lange reeks van ongeregeldheden aan de buitengrenzen van Israël die volgde op de wapenstilstandsovereenkomst van 1949. Deze vormde het einde van de oorlog die Joodse milities en het net gevormde Israëlische leger voerden om Palestijnen van het gebied te verdrijven waarop met mandaat van de VN een joodse staat gevestigd kon worden. Ook na de wapenstilstand vonden er geregeld beschietingen tussen Israël, Jordanië, Egypte en Syrië plaats en waren er aanslagen in joodse gebieden die meestal met geweld in Palestijnse plaatsen werden beantwoord.

Levin Zühlke – van Hulzen, 17-10-2014