NIEUWS VAN 28 NOVEMBER 2017
De geruchten over een nieuw vredesplan voor Israël en de Palestijnen worden concreter. Oorlogstaal tegen Iran en Hezbollah duidt op wat er werkelijk gaande is.
Palestijnen en Libanon, figuranten in een “Great Game”
Donald Trump, Netanyahu, de Egyptische dictator al-Sisi en Saoedische heersers (track record: meer dan 150 onthoofdingen per jaar) hebben een Israëlisch-Palestijns vredesplan nodig als voorgrond waarachter het Grote Spel zich gaat afspelen. Al-Sisi heeft snel nog iets geregeld. In de aan de onrustige Sinaïwoestijn grenzende Gazastrook zal volgzame Palestijnse Autoriteit (PA) rust brengen. Met hulp van Israël en de Saoediërs heeft hij ervoor gezorgd dat Hamas het bestuur van de Strook overdraagt aan de PA (op een detail na: de militaire tak van Hamas is nog niet ontwapend). Saoedi-Arabië neemt intussen Libanon op de korrel omdat daar Hezbollah in de regering zit. Als het lukt om Hezbollah daar uit te gooien is een nieuwe burgeroorlog in Libanon overigens waarschijnlijk. De regering Trump leidt de verbale aanvallen op Iran. De as Iran-Hezbollah zal de komende tijd door Trump en de Saoediërs als de grote vijand worden neergezet.
Het “vredesplan”
Niet onwaarschijnlijk is dat het vredesplan binnen enkele weken in Washington bekend wordt gemaakt. De voortekenen wijzen erop dat er in plaats van een zelfstandig Palestijns staatje een tekst komt waarin het onbestemde woord “autonomie” de basis zal vormen voor een nieuwe reeks onderhandelingen. Het recht op terugkeer van verdreven Palestijnen zou volgens deze berichten niet meer aan de orde zijn. Jeruzalem wordt gereduceerd tot een religieus vraagstuk. En Israël zal tevreden kunnen zijn met, “rigid security and anti-terror measures for Israel for the long run“. De Palestijnse vertegenwoordiging zit in die onderhandelingen aan tafel met een gezelschap dat een factor honderd maal zoveel macht heeft en dat een grondige hekel heeft aan zaken als internationaal recht en volkssoevereiniteit.
Wat wil Trump?
De VS zijn in het Midden-Oosten politiek verzwakt. Zij kunnen in Irak, Syrië, Turkije en zelfs Qatar niet meer de orders uitdelen. Anderzijds geldt de Amerikaanse superioriteit op één punt nog altijd onverkort, namelijk het vermogen om vernietigende bombardementen uit te voeren. Daarom is de verleiding groot om politieke spanningen te militariseren. Als president heeft Trump dramatisch slechte waarderingscijfers in het binnenland. De historie leert dat dat verandert zodra de president zich als opperbevelhebber kan profileren in een (dreigende) oorlog die elders wordt gevoerd.
Wat wil Saoedi-Arabië?
De huidige machthebber en zijn familieclan voeren een hard gevecht om macht en geld. Hij moet het leger, de veiligheidsdiensten en de westerse financiële centra achter zich hebben. Oorlog elders, opvoeren van spanningen en aanschurken tegen de VS en Israël werkt, zeker op de korte termijn.
Wat wil Israël?
Israël wil gestaag doorgaan met koloniseren van de Westelijke Jordaanoever en het etnisch zuiveren van Oost-Jeruzalem. Een nieuw vredesproces is daarvoor een goede dekmantel. Een deel van de politieke leiders speelt met plannen om de bevolking van Gaza (2 miljoen mensen) in de richting van de Sinaïwoestijn kwijt te raken. En, om Palestijnen van de Westoever te “stimuleren” naar Jordanië te vertrekken. Het is niet waarschijnlijk dat dat nu al concreet speelt. Maar het scenario van een regionale oorlog tegen Iran en Libanon zou mogelijkheden bieden. Verder wil Israël handel met de regiems in Egypte en Saoedi-Arabië.
Wat wil Europa?
Europa wil geen oorlog in Libanon en geen nieuwe vluchtelingenstroom. Europa wil niet een oorlog met Iran die de hele stabiliteit in het Midden-Oosten weer op het spel zet. Frankrijk wil anderzijds geen ruzie met Saoedi-Arabië, dat de komende jaren voor tientallen miljarden aan wapens zal blijven kopen. Berlijn en Parijs willen geen openlijke meningsverschillen met Trump. Toch wordt de kloof langzaam groter. Europa houdt zich muisstil.
Dus?
Voor de Palestijnen ziet de nabije toekomst er slecht uit. Er zijn weliswaar meer machten in het Midden-Oosten – Rusland en Turkije – maar die willen of kunnen niet voor dit onderdrukte volk opkomen. De “zelfstandige en levensvatbare” Palestijnse staat is aan de publieke opinie in Europa tot nu toe voorgespiegeld als een rechtvaardig toekomstbeeld. Het lijkt erop dat na publicatie van het Trumpplan geen verstandig mens die zich bovendien enigzins informeert, nog kan beweren dat die Palestijnse staat tot de reële wereld behoort.
JWP Schnerr