Rusland: nieuwe speler in Midden-Oosten

Door: Jan Schnerr - Laatst aangepast op: 12 oktober 2015

Nieuws van 12 oktober 2015

Toekomst Syrië ook van groot belang voor Libanon en Jordanië. En daarmee voor de 12 miljoen inwoners van Israël-Palestina.

Belangwekkende ontwikkelingen in/rond Syrië

Poetin met de Saoedische minister van BZ, zondag in Sotschi na de formule 1 wedstrijd

De toekomst van Syrië is op termijn van groot belang voor Israël en de Palestijnen. Het militair ingrijpen door Rusland leek aanvankelijk te leiden tot een geïsoleerde positie aan het hoofd van een zwakke ‘coalitie’: Rusland, Assad, Iran, Hezbollah. Vandaag brengt de Deutsche Wirtschaft Nachrichten het bericht van, tenminste, een zekere overeenstemming tussen Moskau en Saoedie-Arabië: ‘In der Syrien-Krise haben Russland und Saudi-Arabien trotz Meinungsverschiedenheiten überraschend eine engere Abstimmung vereinbart (vrij vergaande afstemming overeengekomen).’ Saoedie-Arabië verklaarde nu dat men voorstander van een ‘dialoog’ in Syrië tussen regering en oppositie en voor een ‘overgangsregering’. Dat laatste betekent Saoedie-Arabië iets voelt voor het Russische idee om eerst ISIS te bestrijden en pas daarna te bezien ‘wat men met Assad zal doen’. Deze ontwikkeling betekent ook dat in Saoedie-Arabië de religieuze hardliners, die een strijd in het Midden-Oosten willen tussen shiiten en soenniten, aan de verliezende hand zijn. Het kan ook betekenen dat Saoedie-Arabië in Irak duidelijker gaat kiezen voor de gematigde soenniten die geen belang hebben bij ISIS.

Het lijkt erop dat de VS, de Navo en de hardliners in Europa (en de media) een genuanceerder verhaal over Syrië zullen moeten gaan houden. China zit op de Russische lijn. Duitsland pleit al langer voor ‘een politieke oplossing’ en geeft onopvallend tegendruk aan de VS. Frankrijk (met zijn goed inzetbare leger) klettert met wapens, maar geeft nu al aan dat ‘de kanalen met Moskau open moeten blijven’.

Nb: De relatie tussen de VS en het bewind van Assad (‘vader’) was van begin jaren ’80 tot 2000 constructief. President Clinton heeft zich aan het eind van zijn termijn lovend uitgelaten over Assad. De relatie met het Syrië onder ‘zoon’ Assad was van 2000 tot 2008 vrij goed. Van 2008 (toen Israël geen vredesverdrag wilde sluiten met Syrië) tot 2011 (dwz tot de opstand tegen Assad was begonnen en succesvol leek) bloeide de realtie tussen het land en de EU op. Na medio 2011 werd Assad de ‘nieuwe Saddam’.

http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de/2015/10/11/erfolg-fuer-putin-saudi-arabien-gibt-widerstand-gegen-russland-auf/

Volgens Juncker zijn belangen EU en VS niet gelijk

De president van de Europese Commissie Claude Juncker deed enkele dagen geleden een uitspraak die door de mainstream media vrijwel niet is opgepakt, maar die zeer opmerkelijk is voor een Europese toppoliticus. Eerst zegt Juncker dat ‘wij moeten streven naar een werkbare verhouding tot Rusland, hetgeen weliswaar ‘niet sexy’ is, maar wel noodzakelijk’. Met een verwijzing naar de ontwikkelingen in Syrië zegt hij ‘dat men de Russen niet van het netvlies kan verdringen, omdat zij zich dan snel weer terug melden’. Dan komt een uitspraak die men in Berlijn en Parijs nooit hardop zegt: ‘Wir können uns unser Verhältnis zu Russland nicht von Washington diktieren lassen. Das geht nicht’ (wij kunnen ons onze verhouding tot Rusland niet door Washington laten dikteren. Dat werkt niet.)

http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de/2015/10/08/grosse-rolle-rueckwaerts-eu-will-normale-beziehungen-zu-russland/

(met dank aan Rik Min)

Spanning binnen Fatah over derde volksopstand

Binnen de Palestijnse politieke beweging Fatah, de belangrijkste partij in de Palestijnse Autoriteit, zijn spanningen naar buiten gekomen over het niet-steunen van wat een spontane opstand tegen de Israëlische bezetting begint te worden. Officieel steunt Fatah deze opstand op geen enkele wijze. Begrafenissen van gedode Palestijnen bijvoorbeeld, worden niet door Fatah functionarissen (in functie) bijgewoond. Jerusalem Post haalt vandaag het Palestijnse Rai Al-Youm aan: Palestinian Authority President Mahmoud Abbas, who is also head of Fatah, has been facing demands from some of the faction’s leaders to openly support the new Palestinian intifada.

De druk op Mahmoud Abbas en zijn entourage door de VS, Egypte en Jordanië en zijn angst de EU tegen zich in het harnas te jagen is groot: (…) none of the senior PA or Fatah officials have offered condolences to the families of the assailants or visited their homes, as has been the case in the past. Deze houding van de Fatah-leiding leidt tot een bizarre gang van zaken: Fatah refused to endorse two of its members who were killed by the IDF during clashes on the border between the Gaza Strip and Israel last week. In the end, Hamas endorsed the two Fatah men, listing them as “martyrs” of the Islamist Movement.

Jerusalem Post illustreert wellicht ongewild de machteloze positie van de PA: Last weekend, Fatah denied that it was part of a new body called General Command of the Third Palestinian Intifada. The new group published a statement in which it claimed it was leading the new “intifada” against Israel. Fatah spokesmen said the statement was not authentic, insisting that there was no such body directing and leading the current wave of attacks on Israel.

http://www.jpost.com/Arab-Israeli-Conflict/Fatah-leaders-split-over-support-for-disturbances-422669