Rechts voorop in verkiezingsstrijd
Likoed en andere ‘anti Oslo’-partijen doen het goed in de peilingen. Egypte isoleert zich van Gaza. Generaal: weinig tijd voor oorlog.
Likoed, Netanyahoe voorop in verkiezingsstrijd
Haneen Zoabi in Jpost: gezamenlijke lijst zou een historisch moment zijn (foto: Marc Israel Sellem)
Jerusalem Post (o.a.) brengt de resultaten van een verkiezingsonderzoek. Likoed heeft de Arbeiderspartij gepasseerd: 25 tegen 24 zetels in de Knesseth. De religieus-nationalistische partij van Naftali Bennett staat op 15 zetels. De ander partijen zijn, Kulanu (nieuwe vrij rechtse partij: 10), Yesh Atid (midden: 9), Verenigd Thora Judaïsme (8) en zes zetels elk voor Beiteinu (Lieberman), Shas (religieus) en Meretz (pro Oslo). De drie Palestijns-Arabische partijen zouden gezamenlijk 11 zetels halen. Het is nog niet zeker dat zij met een gezamenlijke lijst komen. Een meerderheid van de kiezers geeft aan de huidige premier Netanyahoe de voorkeur als toekomstige regeringsleider, ver voor Labourleider Yitzhak Herzog.
NB: De cijfers wekken de indruk dat het toenemende internationale isolement van Israël en de wrijvingen met Washington de kiezers niet naar het midden of links drijft. De sociale kwesties leveren de Arbeidspartij wel stemmen op maar niet voldoende. Relatief veel respondenten vinden zelfs dat Netanyahoe de woningproblematiek – het heetste hangijzer voor de middengroepen – beter benadert dan links.
Verschillen joodse en Palestijnse kiezers
Online publicatie Ynet bericht over een onderzoek naar de verschillen tussen joodse en Palestijns-Arabische kiezers. Van de eerste groep geeft 55% de voorkeur aan de rechtse regering tegen 33% voor links. Onder de Palestijns-Arabische kiezers is dat 16% versus 63%. Van de kiezers denkt 59% dat het ‘vredesproces’ geen vorderingen zal maken, ongeacht de samenstelling van de nieuwe regering. Opvallend is dat de helft van de niet-joodse kiezers, gevraagd naar de signatuur van de joodse partijen (‘links’ of ‘rechts’) daar geen antwoord op konden geven. NB: Dit wijst op desinteresse en\of de opvatting dat het geen verschil maakt.
Egypte schermt zich af van Gazastrook
Grens tussen Egypte en de Gazastrook.
Egypte gaat voort met het creëren van een bufferzone tussen de Gazastrook en de eigen Sinaï woestijn. In de Sinaï woestijn heerst een zekere mate van anarchie die veel Egyptische militairen het leven kost en het aanzien van het leger schaadt onder de eigen bevolking. Egypte heeft Hamas herhaaldelijk beschuldigd van samenwerking met ‘terroristen’ in de woestijn. Dat werd ook dezer dagen weer herhaald. Hamas heeft meerdere keren verklaard een nationale strijd te voeren en geen militaire of religieuze ambities elders na te streven.
Egypte had al met geweld een vrije zone gecreëerd van 500 meter waarbij ook woningen werden verwoest. Die zone wordt nu verdubbeld tot 1.000 meter. Volgens Egyptische bronnen worden daartoe nog eens 1.220 huizen neergehaald. Het gaat in veel gevallen om huizen van burgers uit Gaza, die nu waarschijnlijk terug moeten keren naar de Gazastrook. De internationale gemeenschap heeft geen reactie gegeven. Alleen Amnesty International heeft de gang van zaken veroordeeld. NB: In een enkele Israëlische publicatie wordt erop gewezen dat het effectief afschermen van de grens Gaza-Egypte in zekere zin een streep door de rekening zou zijn voor diegenen in Israël die hopen dat op termijn er een uitstroom van de bevolking van Gaza naar Egypte op gang komt.
Vertrekkend generaal: geen langere oorlog mogelijk
De vertrekkende Israëlische generaal Yair Naveh heeft in het openbaar kritiek geleverd op ministers die afgelopen zomer hebben gelekt uit beraadslagingen die binnen het kabinet (en met de generale staf) plaatsvonden over de aanvallen op de Gazastrook. Naveh, plaatsvervangend stafchef gaat met pensioen en geeft nu zelf informatie waaruit een paar mogelijke conclusies getrokken kunnen worden. 1 De militairen wisten dat zij met de aanvallen niet zolang zouden kunnen doorgaan als zij wenselijk vonden. Zij hadden dat voor Hamas verborgen willen houden wat door ruziënde ministers niet is gelukt. 2 De redenen waarom de militairen beperkt werden (‘wij haalden 50 dagen’) zijn, de beperkte voorraad munitie en de internationale acceptatie: ‘We do not have international legitimacy for long campaigns,” he said, “nor do we have the stock of ammunition‘. NB: Dat eerste punt zal er voor de militairen in de toekomst niet beter op worden door de betrokkenheid van het Internationaal Strafhof en de extra aandacht die dat genereert voor mogelijke oorlogsmisdaden.
bronnen:
jpost, 09/01
israelnationalnews, 09/01 en 08/01
Ynet, 09/01