Israël richt vizier op Zuid-Libanon
Een grote militaire operatie in de Gazastrook door Israël is voorlopig niet te verwachten. De legertop leidt de media-aandacht naar Zuid-Libanon
Zuid-Libanon; de ‘thuisbasis’ van Hezbollah
Zeer recent uitte de chef-staf van het leger, generaal Gantz dreigende taal aan het adres van Hezbollah. Het was het eerste interview van Gantz in lange tijd. Wat het Israëlische leger (IDF) deze zomer “met Hamas had gedaan” kon ook gedaan worden met Hezbollah. De Israëlische pers, die tot op zekere hoogte een spreekbuis is van het IDF, besteedt ruim aandacht aan de uitspraken van de legerleiding. Twee dagen geleden vond een schotenwisseling plaats tussen IDF en het Libanese leger bij de grens. Beide zijden beschuldigen elkaar van poging tot infiltratie. Het valt op dat dit incident aan Israëlische militaire zijde hoog wordt opgespeeld. Gesuggereerd wordt dat aanvallen op Israëlisch grondgebied worden voorbereid.
Gantz: We are preparing for the next war, which I have spoken of on multiple occasions. (…) These are not horror tales, this is reality. The North poses a bigger challenge. Everything has an answer. If a war breaks out, it will be long and difficult. It will require a strong home front, a hard fighting battlefront, and national unity (…).
Lange tijd zijn er grote spanningen geweest tussen het reguliere Libanese leger en de militaire tak van Hezbollah. Wel was er in brede kring erkenning van de rol van Hezbollah bij de bescherming van de nationale soevereiniteit tegen Israëlische aanvallen. De laatste tijd vechten zowel het reguliere leger als Hezbollah tegen de radicale islamisten die vanuit Syrië Libanon bedreigen. Hezbollah is daarbij bijzonder effectief en heeft volgens Israëlische officieren aan gevechtskracht en ervaring gewonnen.
Hezbollah is een oorspronkelijk sterk religieuze, shiitische organisatie die na 1982 actief werd om de verarmde shiitische bevolking in Zuid-Libanon en Beiroet sociaal te helpen en militair te beschermen. Door de aanvallen van Israël en in de strijd tegen het IDF ontwikkelde de militaire tak zich sterk. In 2000 moest Israël de bezetting van Zuid-Libanon (die twintig jaar had geduurd) opgeven omdat de prijs (ook in gesneuvelden) te hoog werd door de guerillataktieken van Hezbollah. Tegelijkertijd ontwikkelde Hezbollah zich van een radicaal-islamitische organisatie tot een serieuze politieke partij binnen het Libanese parlementaire systeem. De beweging heeft echter altijd geweigerd om te ontwapenen vanwege de vrees voor een nieuwe inval door het IDF met steun van de Libanese falangisten.
Propagandistisch is het enkele jaren vrij rustig geweest tussen Israël en Hezbollah. De laatste oorlog tussen beide werd in 2006 uitgevochten. Deze wordt in de Arabische wereld beschouwd als een overwinning van Hezbollah. Westerse deskundigen zien ‘2006’ als een aanwijzing dat het IDF minder effectief is geworden in een grondoffensief (het is een bezettingsleger geworden). Het IDF heeft in 2006 ook in Israël zelf fors imagoverlies geleden. Bij uitblijvend succes van de grondtroepen heeft het IDF toen, vergelijkbaar met Gaza-2014, zeer zware bombardementen uitgevoerd op vele plaatsen in Libanon. De dreiging van generaal Gantz kan mogelijk ook opgevat worden als een dreigement aan de rest van Libanon (houdt Hezbollah in bedwang).
bron:
Jerusalem Post, 06/10, 05/10 en 03/10