Links Israël in verkiezingstijd
Progressief Israël is zeer aanwezig in het Westen. En in Israël? Een tour d’horizon in verkiezingstijd. Palestijnse gevangenen geen issue.
Hard regiem voor Palestijnse gevangenen
7.000 Palestijnse gevangenen (Turkish Press)
Onder Palestijnse gevangenen en hun achterban wordt gesproken over een hongerstaking uit protest tegen het harde regiem van de Israeli Prison Service (IPS). Al Qassam, de website van Hamas, noemt als voorbeelden: veelvuldig transport tussen gevangenissen, eenzame opsluiting, geen bezoek mogen ontvangen, medische verwaarlozing, vernederende fouilleringen en een reeks van collectieve straffen. Andere bronnen spreken over mishandelingen en gebrek aan dekens en kleding tegen de winterkou. Al deze zaken zijn al jaren aan de orde, maar het jaar 2014 wordt in verschillende bronnen aangemerkt als zeer hardvochtig. Volgens sommigen is sprake van wraak voor het verzet in de Gazastrook deze zomer, waarbij tientallen Israëlische soldaten zijn omgekomen en in verband met de onrust in de Westelijke Jordaanoever. Er zijn ongeveer 7.000 Palestijnse gevangenen in Israël.
Ehud Barak: zorgen over Israël’s imago
Oud-premier en oud-minister van Defensie spreekt zich uit tegen de wet op het joodse karakter van Israël (de ‘Nation Bill’). De wet geeft volgens hem de tegenstanders van Israël een ‘effectief middel’ in handen om de joodse staat te beschuldigen van het zich verwijderen van een democratisch pricipe ten gunste van een exclusief joods karakter van de staat. Israël moet na de verkiezingen tot regionale overeenstemming komen met ‘de gematigde Arabische staten’. Bedoeld zijn Egypte, Saoedie-Arabië en de kleine Golfstaten binnen de invloedssfeer van dat laatste land. Dit is de lijn van veel Israëlische politici, als reactie op de lichte verwijdering van de VS en de EU. Barak voegde eraan toe dat de werkelijke bedreiging voor Israël niet de tweestaten oplossing is maar de ‘one-state for two nations’ (in de discussie ook wel aangeduid als: de bi-nationale staat. Dwz één staat voor joden en Palestijnen, met gelijke rechten en met voor elk eigen vertegenwoordigende organen).
Moshe Kahlon: van rechts naar links
Moshe Kahlon, scherp naar links (en weer terug?)
De oud-Likoed politicus Kahlon doet met een eigen partij mee aan de verkiezingen. Hij hoopt op een wippositie en sluit deelname aan een coalitie met Likoed niet uit. In toespraken profileert hij zich als politicus met een sociaal gezicht. Zijn voornaamste punt: ‘Wij zullen iedere gelegenheid om tot vrede (met de Palestijnen) te komen aangrijpen en zullen niet aarzelen om land in ruil voor vrede aan te bieden.’ Zijn andere aandachtspunten liggen op sociaal-economisch vlak, zoals levensmiddelenprijzen, huren en subsidies voor jonge huizenkopers, etc.
In de Israëlische pers wordt dit beschreven als een ‘drastische’ ruk naar links. Kahlon behoorde tot voor kort tot de rechtse nationalisten en heeft in 2011 nog gedreigd met annexatie van de Westoever. Hij vond toen ook dat de bouw van nederzettingen niet snel genoeg ging.
Open brief 800 linkse Israëliërs
In brieven aan parlementen van Europese landen hebben honderden Israëliërs aangedrongen op erkenning van Palestina als staat. De meest recente brief, ondertekend door 800 personen is gericht aan het Belgische parlement waar de parlementaire discussie op dit moment speelt. Het algemene motief van de ondertekenaars is de wens om ‘vrede’ te bewerkstelligen. Meer speciaal gaat het om de opvatting dat een Palestijnse staat (‘gebaseerd op’ de grenzen van 1967) het voortbestaan van Israël als joodse staat garandeert: ‘It is clear to us that the chances of Israel’s survival and its security depend upon the creation of the State of Palestine, based on the 1967 borders as well as Israel’s recognition of Palestine and Palestine’s recognition of Israel.’ De verklaring maakt niet duidelijk of ‘erkenning van Israël’ ook inhoudt erkenning van Israël als joodse staat.
Israel National News schrijft dat ‘signatories of the letter read like a who’s who of the Israeli hard-left’. Tot de ondertekenaars behoren ‘left-wing thinkers’ als de schrijvers Amos Oz, A.B. Yehoshua, en David Grossman. Nb: Deze laatste drie hebben geregeld de excessen van Israëls beleid bekritiseerd, waardoor termen als ‘verrader’ zijn gevallen, maar zij hebben zich nooit gedistantieerd van de grondslagen van zionistisch Israël.
bron:
Al Qassam website, 07/12
israelnationalnews, 07/12
middleeastmonitor, 06/12
achtergrond:
http://jaffadok.nl/twee-staten/