Iran: meer dan nucleaire kwestie
Voor de Westerse media gaan de onderhandelingen met Iran over atoomwapens. In Libanon ziet men dat anders. Lieberman promoot zijn ‘land swap’.
Lieberman: laatste poging
Libanon, donderdag 27 november (foto: dialystar)
Avigdor Lieberman, minister van Buitenlandse Zaken van Israël zal de komende dagen in Europa en de VS zijn oude plan van een landruil tussen Israël en de Palestijnse gebieden presenteren. Een gebied in Israël dat de Driehoek (‘Traingel’) heet en waar 300.000 Israëlische Palestijnen wonen wordt geruild tegen de grote nederzettingenblokken met zo’n 200.000 joodse kolonisten. De nadere motivering die hij nu geeft aan het voorstel is nog slechts rudimentair bekend. Het heeft ook consequenties voor de andere Israëlische Palestijnen die niet in het kader van Liebermans plan ‘geruild’ worden: ‘It will enable Israeli Arabs from other places, such as Yaffo (Jaffa) and Akko (Acre), who feel that they are part of the Palestinian people, to solve the problem of duality and the ‘split personality’ from which they suffer. The State of Israel could also encourage them to do so, through a system of economic incentives‘. Het voorstel zegt niets over de aard van het Palestijnse staatje.
Libanon: ‘puppet on a string’
De gesprekken tussen Iran en ‘P 5+ 1 groep’ (VS, Fr., Eng., Dtslnd, Rusl., China) hebben deze week nog niet tot conclusies geleid. De analyses in Libanon gaan nu twee kanten op. Sommige analisten verwachten dat de vrij positieve signalen die er ondanks het uitstel klinken, betekenen dat er beweging kan komen in de patstelling rond het aanwijzen van een president in Libanon. Anderen zijn pessimistisch: de regionale machten die Libanon in hun greep hebben komen niet dichter bij elkaar. De Libanese Daily Star van vandaag laat beiden aan het woord.
De Libanese politiek wordt beheerst door twee machtsblokken. Aan de ene kant de ‘Beweging van 8 maart’ die bestaat uit het shiitische Hezbollah, voortgekomen uit het verzet tegen de Israëlische bezetting van Zuid-Libanon (1982 tot 2000) en een deel van de Libanese christenen. Zij willen de christen Michel Aoun als president. Aan de andere zijde staat de ‘Beweging van 14 maart’ (of: ‘Future Movement’) die bestaat uit soenniten en christenen. Zij schuiven Samir Geagea, generaal in het officiële Libanese leger, naar voren.
Vooraanstaande politici, onder wie de leider van ’14 maart’ Saad Hariri hebben deze week opgeroepen tot constructief overleg en daarbij concessies aan Hezbollah aangeduid.
Beide analyses gaan er zonder meer van uit dat Iran en Saoedie-Arabië aan de touwtjes trekken, van respectievelijk ‘8 maart’ en ’14 maart’. Zonder hen geen politieke vrede. Zij gaan er ook van uit dat het in de onderhandelingen tussen Iran en ‘P 5 + 1’ gaat om de regionale machtsverhoudingen. Voor Iran is het door haar gesteunde Hezbollah een deel van de shiitische as: Iran – Syrië – Hezbollah. Voor Saoedie-Arabië is de shiitische as een bedreiging voor de erfelijke monarchieën op het Arabisch Schiereiland.
Voor de VS (gevolgd door de EU) is Hezbollah een bedreiging voor Israël, reden waarom de organisatie op de lijst van terroristische organisaties staat. In Libanon werd Hezbollah na de succesvolle strijd in 2006 tegen de invallende Israëlische grondtroepen zeer populair als ‘verdediger van de Libanese soevereiniteit’ (algemeen wordt het officiële Libanese leger als onmachtig gezien tegenover Israël). Die populariteit is aan het eroderen, onder meer als gevolg van de steun door Hezbollah aan de Syrische Assad-regering. Saoedie-Arabië heeft in totaal 4 miljard dollar aangeboden voor de modernisering van het Libanese leger, waarin vooral ’14 maart’ invloed heeft. Frankrijk, de oude koloniale macht, is bereid de wapens en technologie te leveren.
Nb: Israël heeft zijn terugtocht in 2006 als een vernedering van het in de regio als onoverwinnelijk beschouwde leger ervaren. De wens Zuid-Libanon te beheersen, in principe via een christelijk cliëntstaatje, is zeer oud en nooit opgegeven. Dit jaar hebben Israëlische legerwoordvoerders gehint op oorlog op enig moment. Hezbollah wordt echter als een gevaarlijke tegenstander gezien die in staat moet worden geacht in geval van oorlog zelf het noorden van Israël binnen te dringen. Het Israëlische belang loopt op de kortere termijn parallel aan dat van Saoedie-Arabië.
bron:
dailystar (Lib.), 28/11 en 27/11
israelnationalnews, 28/11
achtergrond:
http://jaffadok.nl/libanon-2006/