Als niet gelovige volg ik de site van de christelijke organisatie KairosSabeel (je weet immers maar nooit …). Daar had één seconde lang dit Palestijnse jongetje mij te pakken: kind vangt regenwater op. Zou er toch iets zijn daar boven die wolken? Wees gerust, ik sta weer met twee benen op de grond van het rationele denken: regen komt uit die wolken.
Intussen raast de Gaza-oorlog ook over het Westen. Gelukkig niet met inzet van oorlogsmaterieel, dat exporteren wij hooguit naar een van de partijen in dat gebied. Hier in dit deel van de wereld leidt de situatie tot potsierlijke taferelen. In Duitsland hield vice-kanselier Robert Habeck, tot voor kort één van mijn politieke helden een toespraak over het Gazaconflict. Het was tijdens de eerste, intensieve bombardementen en op een moment in de strijd dat de Europese Unie en dus vooral de Duitse regering nog effectieve druk kon opbouwen om het ergste te voorkomen. Maar Habeck beleed ongenuanceerd zijn totale steun voor Israël. Moet je hier begrip voor proberen op te brengen? Hij redde ongetwijfeld voor de korte termijn zijn eigen politieke lot en dat van de Groenen. Namelijk in een situatie waarin alle Duitse politici en de meeste media zich overgaven aan een orgie van Vergangenheitsbewältigung. Alsof de Duitse capitulatie een half jaar geleden had plaatsgevonden en op het moment dat de politie in Berlijn mensen afranselde omdat zij een Palestijnse vlag omhooghielden.
De onverstoorbare Greta Thunberg krijgt er ook van langs. Van alle (officiële) kanten wordt druk uitgeoefend op de Duitse Fridays for Future om zich te distantiëren van Thunbergs sympathie voor de Palestijnen in Gaza. De autoriteiten en ook de Zentralrat der Deutsche Juden die veel gewicht in de schaal legt dringen erop aan dat zelfs de naam van de beweging wordt gewijzigd. Als na Habeck ook Fridays for Future in het stof bijt dan is de klimaatbeweging in Duitsland voor langere tijd politiek geblameerd: tégen uitstoot van CO2 maar bombarderen van een weerloze bevolking geen probleem. Meer algemeen, Deborah Feldman in de NRC van vandaag: “Duitsland is pro-Israël voor het eigen zelfbeeld, om beter met de eigen geschiedenis te kunnen leven. Die pro-Israëlische houding is zuiver narcistisch. Het gaat niet om de Joden, maar het gaat om de Duitsers zelf.” Volgens haar “financiert Duitsland vanwege zijn historische schuld een soort star en politiek gewenst Jodendom (…).”
In Groot-Brittannië is de minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman dinsdag de laan uitgestuurd. Zij beschuldigde de Londense politie ervan meer sympathie te hebben voor de anti-bombardementen demonstranten dan voor het rechtse bivakmutsenpeloton (dat de dag daarop prompt in groten getale kwam opdagen). Braverman leidt nu de campagne binnen de Conservatieve Partij voor de val van premier Rishi Sunak. Als die campagne succes heeft zo kort voor nieuwe verkiezingen, dan zullen zelfs de meest verstokte Tory peers moeten toegeven dat hun partij niet aan regeren toekomt en maakt Labourleider Keith Starmer goede kansen. Die heeft net het hogere kader van zijn partij gezuiverd van lieden die onvoldoende achter Israël staan. Aan de andere kant staat zijn achterban die een hekel heeft aan de Engelse klassenmaatschappij en een sterk vermoeden koestert dat de adel medegefinancierd wordt door de Londense City, die ook een deel van Starmers verkiezingskas vult. Het wordt koorddansen maar ik denk dat deze rattenvanger van Hamelen het gaat redden.
Historici zullen later verstandige dingen schrijven over deze virtuele oorlog in het Westen. Dan weten wij over een jaar of twintig of in deze weken het geloof in de morele superioriteit van het laatkapitalistische Westen aan het wankelen is gebracht.
Jan Willem Schnerr, 16 november 2023