Als Israël er niet in slaagt de bevolking van Gaza murw te maken, dan faalt de zionistische veiligheidsdoctrine op een cruciaal punt.
Juli 2007: “root out terrorist infrastructures”
Het politieke geheugen van een deel van de makers van het NOS journaal gaat niet verder terug dan een paar weken. Een groep terroristen, Hamas geheten, beschiet Israël en nu krijgen ze klappen terug. Voor veel kijkers zijn die klappen te hard (vooral dat met die kindertjes is naar) maar, zo begrijpen zij uit “Hilversum,” dat is nu eenmaal oorlog. Een voorgeschiedenis is er niet. Een ander deel van de kijkers leest daarnaast nog een krant. Daarin staat dat er ook eind 2012 al eens zulke problemen zijn geweest.
Het korte termijn beeld dat veel mensen hebben van de geschiedenis maakt hen gevoelig voor de Israëlische uitleg: “wij moeten nu helaas keihard toeslaan, dan is het ook in één keer afgelopen met dat terrorisme”. De bombardementen in november 2012 werden vergeleken met een zenuwbehandeling. Ofwel: in één keer het probleem verwijderen. Daarom is het goed om in het kort een overzicht te geven van de verschillende “zenuwbehandelingen” in Gaza.
- (november 2012) Operatie Wolkkolom. 155 doden, ruim 1000 gewonden.
- (maart 2012) Luchtaanvallen op Gaza. 24 tot 27 doden en 80 gewonden.
- (dec. 2008 – jan. 2009) Operatie Gegoten Lood. 1.400 doden en 5.000 gewonden.
- (februari 2008) Operatie Hete Winter. 112 doden en 150 gewonden.
- (juni – juli 2008) Operatie Zomerregen. 202 doden.
- (2005) Terugtrekking 8.000 joodse kolonisten uit de Gazastrook.
- (mei 2004) Operatie Regenboog. Huisverwoestingen t.b.v. vrij schootsveld vanuit wachttorens. 17.000 mensen dakloos.
- (2000 tot 2005) Tweede Palestijnse volksopstand (“intifada”). Groot aantal slachtoffers (ook) in de Gazastrook.
- (jaren ’90) Oslo-proces. Perfectionering pasjessysteem. Afsnijden Gaza van de Westelijke Jordaanoever.
- (1987 tot begin jaren ’90) Afsnijden Gazaanse economie van de Israëlische, inclusief stoppen pendel goedkope Palestijnse arbeiders naar Israël.
- (dec. 1987 – dec. 1989) Eerste Palestijnse volksopstand. Veel slachtoffers (vooral) in Gaza.
- (vanaf 1967) Beginnende joodse kolonisatie. Greep militair bestuur op Gazaanse maatschappij.
- (1948 – 1967) Gaza onder Egyptisch gezag. Kleine militaire acties door Israël, gericht tegen infiltranten en boeren die terug willen naar hun grond.
- (1947 – 1948) Vlucht en verdrijving van 700.000 tot 800.000 Palestijnse Arabieren, van wie velen terecht komen in Gaza.
Enkele van de 6.000 Palestijnse Arabieren die tijdens WO II meevochten in het Britse leger
Het uitgangspunt van de militaire doctrine ten aanzien van Gaza is, wat in het verleden de “Iron Wall” werd genoemd. Het is een in de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw ontwikkelde racistische visie op “de Arabier”. Deze Arabier (dus ook “de Palestijn”) is naar zijn aard onbetrouwbaar. Er kan met hem dus niet onderhandeld worden. Afspraken zijn per definitie niets waard. De Arabier is uitsluitend gevoelig voor kracht, dat wil zeggen superieur wapengeweld. De neiging tot verzet zal uiteindelijk verdwijnen als de Arabier merkt dat de prijs daarvoor te hoog is. De Israëlische leiders, Jabotinsky, Ben-Goerion en vervolgens de leiders van de Arbeiderspartij, zijn lang geleden zelf in deze visie gaan geloven en met hen de opeenvolgende golven van joodse immigranten. Voor de machtige positie van het leger in de Israëlische staat is deze ideologie van groot belang.
Israëliërs kijken naar de bombardementen op Gaza.
De gruwelijke militaire acties die met name de laatste tien jaar vanuit deze visie op de bevolking van Gaza zijn losgelaten, hebben niet geleid tot de gehoorzaamheid die de Iron Wall-ideologie voorspelt. Het dehumaniseren van een totale bevolking (de mentale kern van de ideologie) is niet alleen wreed maar het is ook een militaire vergissing. Bestaat de kans dat joods Israël dit ooit gaat inzien?
Over de Israëliërs die vanuit leunstoelen en hangmatten het vuurwerk in Gaza bekijken kan men wat dat betreft niet optimistisch zijn. De oproep van de redactie van Haaretz op 9 juli j.l. (“without a revolution based on humanist values, the Jewish tribe will not be worthy of its own state”) komt slechts aan bij een kleine minderheid. Maar misschien dat hun leiders ooit zijn te overtuigen met de uitspraak van Talleyrand tot de Franse koning:
“Sire, dit is erger dan een misdaad, dit is een fout.”