In Israël is etnische democratie: de joden als etnische groep zijn dominant. Die dominantie is onder andere in wetten vastgelegd. Het bekendste voorbeeld is de Wet op de Terugkeer die alle joden waar ook ter wereld wonend, het recht geeft staatsburger te worden van Israël.
Lees meerSamenvatting: Het palestijnse streven naar een eigen staat Voor de Palestijnen zijn de centrale problemen: onvrijheid, verbanning, onteigening en het geweld. In de mensenrechtendiscussie wordt dit gevat in termen als “zelfbeschikking”, “internationaal recht”, etc. In de internationale politiek zijn de problemen van de Palestijnen gekanaliseerd ...
Lees meerDe intifada vond plaats van december 1987 tot december 1989, met gewelddadige incidenten tot begin jaren ’90. Opgehoopte woede over het militaire regiem, over de toenemende kolonisatie activiteit en ook over het gebrek aan succes van de Palestijnse bevrijdingsorganisatie (de PLO) leidde tot een spontane uitbarsting.
Lees meerIn 17e en 18e eeuw leefde de agrarische bevolking in “Palestina” in betrekkelijk vreedzame omstandigheden vergeleken met gebieden elders in de Arabische wereld en in Europa. Het leven op het land onderging geleidelijk invloed van de integratie van de lokale economie in de zich ontwikkelende wereldeconomie...
Lees meerSamenvatting Bij het uitbreken van de oorlog in 1914 woonden er 683.000 Arabieren in Palestina en 60.000 joden, van wie ongeveer 33.000 recente immigranten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914 – 1918) hadden Engeland en Frankrijk grote koloniale belangen in het Midden-Oosten. Het Ottomaanse Rijk liep ...
Lees meer